சிறுதெய்வங்களோடு வந்த பெருந்தெய்வங்கள் (பகுதி-1)

ஒரு கதை சொல்லட்டுமா?

ஆலவாய் நகரினுள் அத்திகிரி வரதன்,திருக்கச்சி ஏகாம்பரநாதன்,சோலைமலை அழகன்  ஆகிய பெருந்தெய்வங்களை சிறு தெய்வங்களாக வழிபட்டு வரும் கதையை சொல்லட்டுமா?

பாண்டிமா தேவி அங்கயற்கண்ணி தன்னோடு அமர்ந்த  ஆலவாய் நகரினுள், புட்டுக்கு மண் சுமந்த லீலாவிநோதனான சோம சுந்தரேஸ்வரரின் ராஜாங்க நகரான சிவராஜதானியென்றழைக்கப்படும் மதுரை நகரிலே பிரசித்தி பெற்ற வடக்கு மாசி வீதி இராமாயணச்சாவடிக்கு அருகேயுள்ள ஒருசிறு தெய்வக்கோயிலுக்குச் செல்வோம். வாருங்கள்!

அதற்கு முன்பு முதலில் சிறுதெய்வம் மற்றும் பெருந்தெய்வம் பற்றிய விளக்கங்களை அறிந்து கொள்வோம்.  சிறுதெய்வம் என்று சொல்லும் பொழுதே பெருந்தெய்வம் என்ற ஒன்றும் இருப்பதாகக் கருத்து அமைவது தவிர்க்க இயலாததாகும். மனித சமூகத்தில் உயர்வு, தாழ்வு என்ற பாகுபாடு தோன்றி வளர்ந்துள்ளதைப் போலவே, மனிதப் பண்பாட்டைப் பிரதிபலிக்கும் வழிபாட்டிலும் பெருந்தெய்வ வழிபாடு, சிறுதெய்வ வழிபாடு என்ற பாகுபாடு நிலவி வருகிறது. சமூகத்தின் அடித்தட்டு மக்களால் வழிபடப்படும் தெய்வங்கள் சிறுதெய்வங்களாகவும், மேல்தட்டு மக்களால் வழிபடப்படும் தெய்வங்கள் பெருந்தெய்வங்களாகவும் தனித்தனியே வணங்கப்பட்டு வருகின்றன.

இந்த சிறுதெய்வ வழிபாட்டில் வீட்டுத்தெய்வ வழிபாடு, குலதெய்வ வழிபாடு, இனத்தெய்வ வழிபாடு, ஊர்த்தெய்வ வழிபாடு மற்றும் வெகுசனத் தெய்வ வழிபாடு
பெண் தெய்வ வழிபாடு,
ஆண் தெய்வ வழிபாடு என பல வகைகள் காணப்படுகின்றன. இந்த தெய்வ வழிபாட்டு முறையில் பொதுவான இலக்கணங்களோ, வரைமுறைகளோ வகுக்கப்படவில்லை. அவை காலம் காலமாக முன்னோர்களால் செய்யப்படுகின்ற சடங்குகளை அடிப்படையாக வைத்து பின்பற்றப்படுகின்றன. இந்த தெய்வங்களின் வழிபாடானது நாட்டார் மக்களின் நம்பிக்கை அடிப்படையிலும், அவர்கள் முன்னோர்கள் கற்று தந்த முறைப்படியும் நடக்கிறது.
பல்வேறு குலம், இனம், மொழி என்ற பாகுபாடுகள் இருப்பதால் எண்ணில் அடக்காத சடங்குகள் கொண்டதாக "சிறுதெய்வ வழிபாடு" காணப்படுகிறது.
இந்த சிறுதெய்வ வழிபாட்டோடு  சடங்குகள் பல பின்பற்றப்படுகின்றன. குறிப்பாக பலியிடுதல், ஆணி செருப்பணிதல்,சூரைக் கொடுத்தல், கோழிக் குத்துதல் போன்ற சடங்குகள் சிறுதெய்வ வழிபாட்டிற்கு உரியன. இந்த சடங்குகளை பெருந்தெய்வ வழிபாட்டில் மக்கள் பின்பற்றுவதில்லை.

சங்க கால பழந்தமிழா்களின் வழிபாட்டில் பெருந்தெய்வம் - சிறுதெய்வம் என்ற வேறுபாட்டுணா்வுகள் தலையெடுக்கவில்லை.  சமய நோக்கு, சமநோக்கு என்ற கொள்கையுடன் சிவன், திருமால், முருகன், இந்திரன்.  வருணன் என்ற பெருந்தெய்வங்களும், இயற்கை வழிபாடு, கொற்றவை வழிபாடு, நடுகல் வீரவணக்க வழிபாடு, காவல் தெய்வ வழிபாடு முதலான சிறு தெய்வ வழிபாட்டின் மரபுக் கூறுகளும் பழந்தமிழ் மக்களின் வழிபாட்டுணா்வுகளில் கலந்திருந்தன.

தற்காலத்தில் வழிபடுவோரின் பொருளாதார நிலைக்கேற்பத் தெய்வமும் கோயிலும் சிறப்புப் பெறும். ஒவ்வொரு சிறுதெய்வத்திற்கும் ஏதேனுமொரு தோற்றக்கதை வாய்மொழி மரபில் கதையாகவோ, பாடலாகவோ வழங்கிவரும்.
சிறுதெய்வக் கோயில்கள் பெரும்பாலும் மரத்தடியிலும் குளம், கண்மாய்,ஏரி,ஆறு போன்ற நீர்நிலைகளுக்கு அருகிலுமே அமைந்திருக்கும். இக்கோயில்கள் கிழக்கும் வடக்கும் பார்த்து இருத்தல் வேண்டும் என்பது மரபு. நீங்கள் வழிபடச் செல்லும் கோயிலிலும் கூட இதனைப் பார்க்க முடியும்.

சிறுதெய்வங்களுக்குக் கோயில் எழுப்பி வழிபடும் வழக்கம் பிற்காலத்தில் தோன்றியதே ஆகும். பெரும்பாலும் திறந்த வெளியில் மரத்தின் கீழேயே தெய்வமாகக் கருதி வழிபடத் தக்க கல், சூலாயுதம், வேல், அரிவாள், விளக்கு மாடம் போன்றவை இருக்கும். வேறு சில இடங்களில் பீடம் அமைக்கப்பட்டு மேற்கூறிய வழிபாட்டுப் பொருள்கள் வைக்கப்பட்டிருக்கும். இதற்கு அடுத்த நிலையில் சிலைகள் (தெய்வச் சிலைகள், குதிரை, நாய்) உருவாக்கப்பட்டு அவை திறந்த வெளியிலோ கோயிலினுள்ளோ வைக்கப்பட்டிருக்கும். இக்கோயில்கள் கூடக் கூரை வேயப்பட்டதாக, சதுர வடிவிலோ வட்ட வடிவிலோ அமைந்திருக்கும். வட்ட வடிவமே தொன்மையான கோயில் அமைப்பாகும். வழிபடுவோரின் பொருளாதார நிலைக்கேற்பக் கோயில் அமைப்பும் தெய்வ உருவங்களும் மாறிக் கொண்டே இருக்கும். பெண் தெய்வக் கோயில்களில் பச்சை, மஞ்சள் வண்ணங்களும் ஆண் தெய்வக் கோயில்களில் சிவப்பு, வெள்ளை வண்ணங்களும் மிகுதியாகப் பயன்படுத்தப்படும்.

 உருவ அமைப்பு
சிறுதெய்வங்கள் பலவற்றிற்கும் வழிபாட்டின் போது மட்டுமே புதிதாக உருவ வடிவங்கள் செய்யப்படுகின்றன. வழிபாடு முடிந்த நிலையில் அவற்றைச் சிதைத்துவிடும் வழக்கம் பல சிறுதெய்வக் கோயில்களில் காணப்படுகிறது. அம்மன் கோயில்களில் ‘சக்திக் கரகமே’ தெய்வ உருவமாகக் கருதி வழிபடப் படுகிறது. சிறுதெய்வங்களின் பெயரை மட்டுமே நினைவில் கொள்ள முடியுமே தவிர, அந்தத் தெய்வங்களுக்கான உருவங்களைக் கற்பனை கூடச் செய்து பார்க்க முடியாது. அதையும் தாண்டி, சிறுதெய்வங்களுக்குச் சிலையெடுக்கப் பட்டிருந்தால் அவை பிரமாண்டமான உருவங்களைக் கொண்டிருக்கும். திறந்த வெளியில் குதிரையும் குதிரையின் மீது அமர்ந்திருக்கும் தெய்வமும் தனித்து, நின்றோ, அமர்ந்தோ இருக்கும்.

பெரிய உருவம், பிதுங்கிய நிலையில் உள்ள பெரிய கண்கள், கையில் சூலாயுதம், வேல், சாட்டை, கதாயுதம், அரிவாள், சிறியதும் பெரியதுமான பரிவாரத் தெய்வங்கள், வேட்டை நாய்கள் என்று பார்ப்போரைப் பயத்தில் ஆழ்த்துவனவாக அச்சம் ஊட்டுவனவாகக் காணப்படும். இரவு நேரங்களில் எளிதாகக் கோயிலின் பக்கம் சென்றுவிட முடியாது. ஆண் தெய்வங்கள் மட்டுமின்றிப் பெண் தெய்வங்களுக்கும் இத்தகைய பூதாகார வடிவம் ஏற்றுக் கொள்ளப் படுவதுண்டு. 

  

சிறுதெய்வங்கள் பெரும்பாலும் நாட்டுப்புற மக்களின் நம்பிக்கை அடிப்படையிலேயே தோற்றம் பெறுகின்றன. சிறுதெய்வங்கள் எல்லாம் ஒரே முறையில் தோற்றம் பெறுவதில்லை. அவை பல்வேறு காரண காரிய அடிப்படையில் பல்வேறு பின்புலத்தில் தோற்றம் கொள்கின்றன. சிறு தெய்வங்களின் தோற்ற முறைகளைக் கீழ்க்காணும் நான்கு வகைகளுக்குள் அடக்கலாம். அவை :
1) குறிப்பிட்ட ஊரில், குறிப்பிட்ட வட்டாரத்தில் பிறந்து, இறந்ததன் அடிப்படையில் தோற்றம் பெறுதல்.
2) ஆற்றில் மிதந்து வந்த பெட்டிக்குள் இருந்து கண்டெடுக்கப்பட்டுத் தோற்றம் பெற்றவை.
3) மக்கள் ஓரிடத்திலிருந்து மற்றோர் இடத்திற்குப் புலம் பெயர்ந்த நிலையில் பூர்வீகத் தெய்வக் கோயிலில் இருந்து பிடிமண்ணாக எடுத்து வரப்பட்டுத் தோற்றம் பெற்றவை.
4) வேறு திசைகளிலிருந்து வந்து ஒருகுறிப்பிட்ட ஊர்மக்களை, வட்டார மக்களைப் பாதுகாத்ததன் வாயிலாகத் தோற்றம் பெற்றவை.
என்பனவாகும். இவ்வாறு தோற்றம் பெற்றவை ஆண் தெய்வங்களாகவோ பெண் தெய்வங்களாகவோ இருக்கும்.

இந்த அடிப்படையில் நாம் அறிந்து  கொள்ளப்போகும் ஸ்ரீபத்திர காளியம்மன் திருக்கோயிலானது (மதுரை இராமாயணச்சாவடி அருகேயுள்ளது) மூன்றாவது ரகமாகும். இவள் காஞ்சிபுரத்திலிருந்து பிடிமண்ணாக கொண்டுவரப்பட்ட சிறுதெய்வம் ஆவாள். 

 

இவளோடு காஞ்சி ஸ்ரீவரதராஜப்பெருமாள், காஞ்சி ஸ்ரீஏகாம்பரநாதர், காஞ்சி ஸ்ரீகாமாட்சியம்மன் ஆகியோரையும் காஞ்சிபுரத்திலிருந்து பிடிமண்ணாக எடுத்துக்கொண்டு தம் பூர்வ குடியான மதுரையை நோக்கி கூட்டமாய் புலம்பெயர்ந்தனர் இந்த சிறுதாலி இடையர்கள். வழியில் செஞ்சி இடையர்களும் இவர்களோடு இணைந்து கொண்டனர்.

அவர்கள் மதுரையை நெருங்கும் போது மதுரையில் சித்ரா பௌர்ணமி - சித்திரை திருவிழா கொண்டாட்டம் நடந்து கொண்டிருக்கிறது. ஆற்றில் அழகர் ஆயிரம் பொன் சப்பரத்தில் அழகிய தங்கங்குதிரையில் இறங்கியதை கண்டு அந்த இடைச்சமூகம் வழிபட்டனர். ஆக இந்த இடையர்கள் அழகர் மலைச்சாமியையும் வணங்கி அவரையும் பிடிமண்ணாக மாற்றி மதுரை நகருக்குள் வடக்கு மாசி வீதி இராமாயணச்சாவடி தெருவில் தம் பூர்வ மக்களான நெல்லை மேலப்பாட்டம் இடையர்களோடு மறுபடியும் இணைந்து, தாம் கொண்டு  வந்த பிடிமண் தெய்வங்களை கோயில்கட்டி பூடம் வைத்து வழிபடத் தொடங்கலாயினர்.

எல்லாம் சரி! பெருந்தெய்வமான ஸ்ரீகாஞ்சிவரதராஜப் பெருமாளுக்கும்,ஸ்ரீஏகாம்பரநாதருக்கும்,காமாட்சியம்மனுக்கும் சிறு தெய்வமான காஞ்சி கன்னி காளியம்மனுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?
அடுத்த "பதிவு-Post" ல பார்ப்போம்.

                  அன்புடன்

        ஸ்ரீ பா ல சு பி க் ஷ ம்
E.P.I. இராம சுப்பிரமணியன்